آتروز گردن بیماری است که باعث تغییرات در استخوان ها، دیسک ها و مفاصل گردن می شود. با کاهش و جمع شدن سطح آب دیسک ها علائم آرتروز خود را نشان می دهند که این علائم می توانند شامل برآمدگی استخوان و تشکیل خار استخوان در لبه های استخوان شوند.
آرتروز گردن باعث تحلیل رفتن دیسک و دیگر استخوان ها می شود که همین امر باعث به وجو آمدن استخوان های اضافی در گردن می شود. در نتیجه ی تحلیل رفتن دیسک و دیگر غضروف ها، استخوان های اضافی به نام استئوفیت در گردن به وجود می آیند که می توانند باعث تنگ شدن کانال نخاعی و یا محل های خروج ریشه های عصبی گردند که به این عارضه تنگی کانال نخاع گردنی می گویند. آرتروز گردن در اکثر موارد باعث درد و گرفتگی در گردن می شود.
علائم آرتروز گردن چیست؟
- گرفتگی و درد در ناحیه گردن
- عدم توانایی در خم کردن و چرخاندن گردن
- صدا و احساس ساییدگی در زمان حرکت دادن گردن
- درد در شانه ها و بازوها
اگر آرتروز گردن باعث فشار آمدن به نخاع شود (تنگی کانال نخاع گردنی)، عارضه ای به وجود می آید که به آن میلوپاتی گردنی گویند. علائم آرتروز به همراه میلوپاتی گردنی عبارت اند از :
- سوزن سوزن شدن و بی حسی در دستها،بازوها و پاها
- عدم هماهنگی در اعضای بدن و ایجاد مشکل در راه رفتن
- سر درد
- عدم کنترل مثانه و روده ها
- صدا دادن گردن زمان حرکت دادن آن
- گرفتگی های عضلات
تشخیص آرتروز گردن
پزشک معمولا با پرسیدن سوالاتی در مورد علائم آرتروز گردن و همچنین بررسی کردن سوابق پزشکی بیمار، شروع می کند. پس از آن یک معاینه ی فیزیکی، با گردن، پشت و شانه ها، انجام می شود. همچنین ممکن است پزشک، انعکاس ها و قدرت دست ها و بازو ها را بررسی کرده، به دنبال ناتوانی های حسی گشته و راه رفتن بیمار را مشاهده کند.
آزمایشات دیگری که ممکن است برای تشخیص آرتروز گردن صورت بگیرند عبارت اند از عکس برداری های پزشکی از قبیل اشعه ی ایکس، سی تی اسکن و MRI. بیمار همچنین ممکن است به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع داده شود.
روش های درمان
اولین درمان توصیه شده برای آرتروز گردن ، معمولا کشیدن و تقویت عضلات ضعیف شده و خسته، می باشد. فیزیوتراپیست شما همچنین ممکن است از کشش گردن و یا وضعیت درمانی استفاده کند. برنامه های فیزیوتراپی متفاوت اند ولی معمولا بین 6 تا 8 هفته به طول می انجامند که در هر هفته 2 تا 3 جلسه برنامه ریزی شده است.
- دارو ها:
در طول اولین فاز درمان آرتروز گردن معمولا چندین دارو به طور همزمان و به منظور برطرف کردن درد و التهاب استفاده می شوند.
- شل کننده های عضلانی
- دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی
- استفاده از گردنبند های طبی
- لیزر درمانی
- جراحی
قسمت گردن، ستون فقرات از هفت استخوان (مهره) ساخته شده است که توسط دیسک‌های بالش مانند از هم جدا شده‌اند. این دیسک‌ها مانند ضربه‌گیر برای سر و گردن هستند. آن‌ها استخوان‌ها را در کنار هم به صورت منظم و نرم نگهداری می‌کنند و اجازه می‌دهند سر و گردن خم شود.
عارضه بیرون‌زدگی دیسک گردن به درد در این قسمت گردن از ستون فقرات اشاره دارد. دیسک گردن یک فرآیند تحلیل رونده است که می‌تواند باعث درد شدید و همچنین بی‌حسی و ضعف در شانه، بازو و دست‌های شما شود.
ممکن است آسیب دیدگی دیسک گردن بدون هیچ علامتی رخ دهد. اما در موارد زیادی، دیسک به عصب گردن فشار می‌آورد و علایم زیر را خواهید داشت:
- درد هنگام حرکت
- کاهش دامنه حرکتی
- درد در گردن، شانه‌ها و کمر
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن در شانه‌ها، بازوها یا انگشتان
شدت علائم به میزان فشار روی عصب بستگی دارد. علائم اغلب در طول فعالیت بدتر می‌شوند و در هنگام استراحت بهبود می‌یابند.
به طور کلی شایع‌ترین و بارزترین علامت بیماری دیسک گردن، درد و سفتی گردن است. هنگامی که بر روی یک یا چند اعصابی که از طناب نخاعی عبور می‌کنند فشار وارد شود، احتمالا درد، بی‌حسی یا ضعفی را حس خواهید کرد که در شانه، بازو و دست شما تیر می‌کشد.
پس از یک شرح حال کامل و معاینه عصبی، متخصص درد می‌تواند درد شما را تا سطح خاصی در ستون فقرات ردیابی کند. پزشک شما به دنبال ضعف، تغییر در رفلکس‌ها و از دست دادن احساس در پوست گردن، و انگشتان شما خواهد بود. سپس از تست‌های تصویربرداری برای تایید استفاده خواهد شد.
- فیزیوتراپی و کار با بعضی دستگاه‌های فیزیوتراپی؛
- استراحت و مصرف دارو؛ (اغلب برای درمان بیرون‌زدگی دیسک گردن کافی است.)
- مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن؛ (برای درد شدیدتر، پزشک ممکن است شل‌کننده عضلانی یا مسکن‌های مخدر را تجویز کند.)
- تزریق کورتیزون یا تزریق استروئید اپیدورال به ستون فقرات؛ (این داروها می‌توانند تسکین طولانی مدتی را ایجاد کند.)
- جراحی
تمرین درمانی
تمرینات مقاومتی
در وضعیت خنثی شروع کنید. کف دست خود را به پیشانی فشار دهید. با استفاده از عضلات گردن در حالی که در برابر این حرکت با دست مقاومت میکنید، سر خود را به آرامی به جلو فشار دهید. پنج ثانیه در این حالت بمانید.اکنون دستان خود را به پشت سر فشار دهید. در حالی که در برابر این حرکت با دست مقاومت میکنید ، به آرامی به عقب فشار دهید.
پنج ثانیه در این حالت بمانید. اکنون سمت چپ سر را با دست چپ فشار داده و به آرامی در برابر مقاومت فشار دهید. همین کار را در سمت راست انجام دهید.
کج کردن گردن
با نگاه به جلو با سر و گردن در حالت خنثی شروع کنید. سر خود را به آرامی به سمت عقب متمایل کنید تا چشمانتان به سمت سقف نگاه کنند. سپس موقعیت را برای 3-2 ثانیه حفظ کنید. اکنون سر خود را به آرامی به سمت جلو متمایل کنید.
در حالی که چانه خود را نزدیک سینه میبینید، نگاه خود را به سمت زمین آورید. موقعیت را برای 3-2 ثانیه نگه دارید و به حالت خنثی برگردید. 5-10 مرتبه این توالی را انجام دهید.
عقب بردن چانه
انگشت خود را در پایین چانه قرار دهید؛به آرامی چانه خود را به عقب بکشید و سر خود را به سمت عقب جمع کنید. در عین حال، از انگشتان خود استفاده کنید تا چانه را در تمام مدت جمع نگه دارید؛
این وضعیت را برای ۳ تا ۵ ثانیه حفظ کنید؛ یک لحظه گردن خود را شل کنید و بگذارید گردن جلو بیاید؛این تمرین را در ۲ تا ۳ ست با ۱۰ تکرار انجام دهید.
کشش عضله کتف با استفاده از باند کشی
در یک وضعیت راحت و صحیح بایستید؛یک باند مقاومتی (سطح مقاومتی که استفاده میکنید بستگی به سطح قدرت فردی شما دارد) را با هر دو دست نگه دارید، آرنج‌های خود را صاف کرده و مطابق شکل بایستید؛در حالی که آرنج‌های خود را قفل کرده‌اید، به آرامی دست‌های خود را به سمت بیرون و پشت بدن خود حرکت دهید.
باید احساس کنید که عضلات بین تیغه‌های شانه منقبض و فشرده می‌شوند؛تا جایی که راحت هستید ادامه دهید. مقداری ناراحتی عضلانی (سوزش) خوب است، اما نباید احساس درد در بازوها یا گردن بکنید. این تمرین را در دو ست ۱۰تایی تکرار کنید و به تدریج به سه ست ۱۰تایی افزایش دهید.
کشش عضله ذوزنقه ای
در حالت ایستاده یا نشسته شروع کنید؛یکی از دستان خود را در سمت مخالف سر قرار دهید و دست دیگر را پشت سر خود قرار دهید؛حالا سر را به سمت شانه خود پایین بکشید (دقت کنید بسیار آرام و آهسته این کار را انجام دهید)؛از دست بالا استفاده کنید تا سر خود را برای کشش عمیق‌تر به سمت پایین هدایت کنید. 20-۳۰ ثانیه در این وضعیت باشید و سپس حرکت را برای طرف دیگر انجام دهید.
