حتما تا کنون درباره ی اختلالات ناشی از Overuse یا کار کردن بیش از اندازه در بدن ، شنیده اید . در این حالت به دلیل فعالیت های زیاد ، فشار و استرس های فراوان و مکرری به بافت های بدن وارد می گردد و موجب آسیب به آن ها می شود . این آسیب ها در صورت عدم درمان ، دچار پیشرفت گشته و باعث اختلال در فعالیت های روزمره می گردند .
یکی از آسیب های شایع در دسته ی اختلالات Overuse ، تاندونیت یا التهاب تاندون عضلات می باشد . تاندونیت یک عارضه ی تدریجی است و به مرور زمان پیشرفت می کند و در موارد اندکی احتمال رخ دادن آن به صورت ناگهانی و یا توسط ضربه وجود دارد . احتمال ایجاد تاندونیت در عضلات همه ی مفاصل بدن وجود دارد . اما در برخی مفاصل مانند آرنج شایع تر می باشد . در ادامه به سه تاندونیت شایع در بدن که در مفصل آرنج رخ می دهند می پردازیم :
ناحیه آرنج و تاندونیت های آن
مفصل آرنج یکی از مفاصل تشکیل دهنده ی اندام های فوقانی می باشد . این مفصل به دلیل تعامل مستقیم با عضلات ساعد و بازو در معرض آسیب و اختلالات فراوانی قرار دارد . یکی از شایع ترین اختلالات این ناحیه تاندونیت عضلات مرتبط می باشد . همانطور که در ابتدا گفته شد ، فعالیت نادرست و بیش از اندازه موجب افزایش فشار های وارده بر محل اتصال این عضلات و استخوان های تشکیل دهنده ی آرنج گشته و باعث کشیدگی و التهاب تاندون ها می گردد .
تاندونیت های ناحیه ی آرنج به سه دسته ی داخلی ، خارجی و خلفی تقسیم می گردند :
- Lateral Tennis Elbow
تنیس البو یکی از شایع ترین آسیب ها در ورزشکاران خصوصا تنیس بازان می باشد . دلیل نام گذاری این اختلال نیز به همین علت است . در تنیس البو یا درگیری عضلات خارجی ، تاندون عضلات اکستانسور ( باز کننده ) مچ دست دچار آسیب و التهاب می گردند . تاندون این عضلات که به طور مستقیم به خارج استخوان بازو متصل هستند ، با افزایش فعالیت مچ دست ( خصوصا در جهت باز شدن ) فشار بیش از اندازه ای را تحمل می کنند .
این فشار ها به مرور زمان باعث آسیب در تاندون های مورد نظر گشته و درد شدیدی را برای فرد به وجود می آورند . درد تنیس البو اکثرا در ناحیه ی خارجی آرنج گزارش می شود و به ندرت به سمت ساعد و انگشتان ارجاع پیدا می کند . در این حالت درد بیمار با فعالیت هایی که شامل باز کردن مچ دست به سمت عقب مانند Backhand در بازی تنیس یا فعالیت هایی که باعث کشیدگی عضلات خارجی ساعد می شوند ، تشدید می گردد . در اکثر افراد مبتلا به این اختلال ، لمس محل اتصال عضلات در ناحیه ی انتهایی خارجی استخوان بازو بسیار دردناک و ملتهب می باشد .
- Golfer’s Elbow
یکی دیگر از شایع ترین اختلالات التهابی در آرنج ، تاندونیت عضلات داخلی ساعد می باشد . در این اختلال به دلیل فعالیت های مکرر مچ دست خصوصا در جهت خم کردن ، تاندون عضلات فلکسور ( خم کننده ) مچ دست ( که به انتهای داخلی استخوان بازو متصل هستند ) دچار آسیب و التهاب می گردند و موجب ایجاد درد شدید در ناحیه ی داخلی آرنج می شوند .
همانند تنیس البو ، درد گولفز البو نیز می تواند به سمت پایین ساعد انتشار یابد . در این افراد درد با فعالیت هایی مانند خم کردن مچ و انگشتان یا کشش عضلات فلکسور مچ دست تشدید پیدا می کند و مانع از بهبود فرد می گردد . در گولفز البو نیز مانند تنیس البو محل اتصال تاندون ها به استخوان بازو می تواند بسیار دردناک ، ملتهب و گرم باشد .
- Posterior Tennis Elbow
تاندونیت عضله ی سه سر یا تنیس البوی خلفی از دیگر تاندونیت های آرنج می باشد که به نسبت دو اختلال ذکر شده میزان شیوع کمتری دارد . در این اختلال تاندون عضله ی تریسپس بازویی ( سه سر ) در محل اتصال به زائده اوله کرانون اولنار دچار التهاب می گردد .
احتمال بروز این تاندونیت با یک ضربه یا به صورت ناگهانی ( برخلاف دیگر تاندونیت ها ) مانند پرتاب وزنه ی سنگین از بالای سر در حالت صاف بودن آرنج ، وجود دارد . درد این تاندونیت در فعالیت هایی که با باز شدن آرنج یا کشش عضلات خلفی آرنج همراه هستند تشدید پیدا می کند . ناحیه ی گزارش درد ، در خلف آرنج قرار دارد که می تواند مانند دیگر تاندونیت ها ، ملتهب و حساس به لمس باشد .
عوامل افزایش دهنده ی احتمال تاندونیت های ناحیه ی آرنج
- شرکت در ورزش های دستی مانند بیسبال ، تنیس بازان ، گلف بازان ، ورش های پرتابی و …
- فعالیت در حیطه های دندان پزشکی ، کارگری ، تایپ ، کار با سیستم ، نوازندگی و ..
- جنسیت : احتمال رخ دادن تاندونیت های آرنج در آقایان به مراتب بیشتر از خانم ها می باشد .
- ضربه های مکرر به تاندون ها
- عوامل ژنتیکی و ارثی
- انجام فعالیت های سنگین و ناگهانی بعد از استراحت های طولانی مدت
- عدم تقویت مناسب عضلات مرتبط با آرنج
فیزیوتراپی در درمان تاندونیت های ناحیه آرنج
فیزیوتراپی یکی از درمان های غیر تهاجمی و بسیار کارآمد در درمان تاندونیت عضلات مختلف می باشد . این درمان هم به صورت منفرد و هم به صورت مکمل به همراه روش هایی مانند دارو درمانی و استفاده از بریس و آرنج بند مناسب ، می تواند بهبود چشمگیری را در این بیماران به وجود آورد و انجام فعالیت های روزانه و ورزشی را برایشان آسان سازد :
- استفاده از روش های سرما درمانی مانند ترموکل سرمایی و یخ در مرحله حاد و توصیه به استراحت و انجام ندادن فعالیت های سنگین به بیمار
- ایجاد گرما در بافت در فاز مزمن با دستگاه های تکار ، ترموکل گرمایی IR یا هات پک
- لیزر درمانی برای کاهش التهاب تاندون و افزایش سرعت روند ترمیم بافت های آسیب دیده
- استفاده از مدالیته های مختلف مانند Tens و If برای کاهش درد
- اصلاح فعالیت های روزمره و ورزشی
- به کار بردن us از نوع کانتینئوس برای بهبود روند ترمیم و ایجاد گرما و از نوع پالس دار برای کاهش التهاب
- استفاده از شاک ویو بر روی تاندون برای کاهش التهاب و بر روی عضلات برای بهبود گردش خون ناحیه
- استفاده از ماساژگان بر روی عضلات درگیر در اختلال
- استفاده از تیپ برای کاهش درد و مهار عضلات مورد نظر
- تمرینات کششی فعال و غیر فعال پس از کاهش درد ( توسط بیمار و یا فیزیوتراپیست )
- ماساژ عضلات ناحیه توسط درمانگر خصوصا فریکشن ماساژ
- استفاده از بریس در صورت لزوم
- تمرینات تقویتی بعد از از بین رفتن درد بیمار برای برگشت او به فعالیت های روزانه و ورزشی
